GST-Inspiratiedag – Documenten & Resultaten beschikbaar

Getuigenis Voedselbanken

6 Nov 2014

Daarom doen we toch, niet?

Het is zondagmorgen, mijn beurt om samen met Willy Henneuse in AD Delhaize De Haan de bezoekers aan te spreken over de actie van de Voedselbanken en hun alvast een flyer toe te stoppen. We motiveren elkaar om het beste te geven van onszelf en al snel hebben we een openingszin waarbij we de binnenkomende klanten even hun aandacht richten op ons en er een glimlach verschijnt op hun gezicht. “Beste klant, we zijn niet van de vakbond, maar ….” Zo krijg ik een reactie van een klant die mij spontaan dankt voor hetgeen we doen. “Meneer ik weet waarover ik praat”, gaat hij verder. Ik ben drie jaar geleden ook in een zwart gat gevallen. Geen familie, geen vriendin, geen werk en veel drank. Ik heb op straat overleeft, was al mijn levenslust kwijt en wilde nog maar één ding: weg van alles en gaan sterven in de bossen. Ik wilde niemand ten last meer zijn. Niet de maatschappij, Ik wilde niet langer de slaapplaats van mijn collega’s clochards afnemen. Na een tijd heeft de boswachter mij uit het bos weten te halen en is er een lange periode van herstel en revalidatie nodig geweest om mij erboven op te krijgen. “Een verschrikkelijke periode meneer”, beklemtoont hij. Nu leef ik weer zelfstandig op een studio en werk als veiligheidsagent. Het lukt me, zegt hij fier, neemt zijn portefeuille en haalt uit het muntzakje twee euro en een kruisje. Deze munt dient enkel om iemand te helpen, die heb ik altijd bij. Het kruisje is voor mij een houvast. “En nu ga ik met mijn twee euro een maaltijd kopen voor de voedselbanken” zegt hij lachend.
Dank onbekende man, je verhaal heeft mij een enorme drive gegeven.

Carl Decq – LC De Haan-Permekeland